CUT EP 05 | BURN

         มือหนาปล่อยแขนซ้ายของจินยองที่ได้รับบาดเจ็บจากเศษแก้วออกอย่างเบามือ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออกก่อนจะเหวี่ยงมันออกไปอย่างไร้ความหมาย มือหนาคืบคานเข้าใต้เสื้อของอีกคนที่กำลังขัดขืนและดิ้นทุรนทุรายเพียงต้องการเอาตัวเองให้รอดพ้นจากน้ำมือของเขาก็เท่านั้น แต่เรื่องนี้จะโทษใครไปไม่ได้นอกจากจินยอง ที่หาเรื่องใส่ตัวเอง..

         “ปล่อยผมนะ ฮึก ปล่อย!!”

         “ทำไมล่ะจินยอง นายต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”

          “ไม่...อื้อ..”

           คำพูดที่ขาดช่วงของจินยองเป็นเพราะแจบอมที่กำลังจูบปิดปากเขาอย่างไม่ใยดี ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าที่โพรงปากเล็กพลางขบกัดริมฝีปากเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปซุกซนตามลำคอขาวของคนใต้ล่างอย่างเอาแต่ใจ แม้ว่าตอนนี้จินยองจะหายใจหอบถี่ด้วยความกลัวก็ตามแต่นั่นก็ไม่ได้ส่งผลให้แจบอมละความพยายามแต่อย่างใด

           มือหนาค่อยๆปลดกระดุมชุดนอนสีพีชของจินยองอย่างใจร้อน แม้ว่ามือบางจะพยายามห้ามปรามหรือดันตัวเขาให้รอดพ้นออกไปแต่มันก็ไม่สามารถต้านแรงของแจบอมได้เลย เพราะมืออีกข้างของคนตัวเล็กกลับบาดเจ็บจนได้แผลมาจึงทำให้เขาไม่สามารถใช้แรงได้มากพอ

           ริมฝีปากขบเม้มไปตามซอกคอขาวและแผ่นอกขาวเนียนที่เผยยอดอกสีขาวที่น่าหลงใหลและดึงดูดสายตาของแจบอมเสียเหลือเกิน ลิ้นร้อนพลางลูบวนไปตามยอดอกจนคนใต้ร่างรู้สึกเสียวซ่านไปหมด อาการร้อนรุ้มในร่างกายมันเริ่มดันขึ้นๆมาเรื่อยๆจนความไคล้ในกายแทบระเบิดออกมา

          “ยะ..หยุดนะ อ๊ะ.. ผมบอกให้หยุดไง ฮึก...”

          “จินยองอา.. นายนี่มันน่าขยำไปทั้งตัวเลยนะ ”

           ตอนนี้แจบอมหยุดตัวเองไม่ได้จริงๆ ยิ่งได้สัมผัสกับเรือนร่างของจินยองมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็อยากจะทำอะไรให้มากขึ้นกว่านั้น ผิวขาวเนียนของร่างบางตอนนี้มันกำลังจะแดงไปทั้งตัวด้วยแรงของแจบอมที่ส่งมาให้หลายครั้งที่ได้สัมผัส กลิ่นหอมอ่อนๆตามร่างกายของจินยองก็ยิ่งเพิ่มมากอย่างล้มอย่างลองให้กับแจบอมมากขึ้นทุกที

          มือหนาเริ่มปลดกางเกงของจินยองออกอย่างใจเย็นพลางดึงมันลงไปจนถึงปลายเท้าของคนตัวเล็ก ก่อนจะมาจัดการกับกางเกงของตัวเองให้หลุดออกไปตามๆกัน ร่างสูงที่นั่งบนตัวของจินยองเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กดิ้นหนีให้หมดอารมณ์ ตอนนี้ร่างบางตัวสั่นเทาไปหมด ดวงตากลมโตหลับปรี๋ด้วยความหวาดกลัว น้ำตาใสใสไหลพรากอาบแก้มทั้งสอง แจบอมใจร้ายกับเขาเกินไปจริงๆ..

           “จะ..แจบอม อย่า.. อ๊า... ยะ..อย่า...อื้อ..”

          เสียงครางโหยหวนดังขึ้นทันทีที่มือหนาของอีกคนกำลังสำเร็จความไคล้ให้กับคนตัวเล็ก แกนกายของอีกคนถูกมือหนารูดขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจอย่างไม่หยุดยั้ง ร่างบางกัดฟันแน่นด้วยความเสียวซ่านที่กำลังจะทำให้ตัวเขาจะระเบิด แจบอมจูบซับน้ำตาของอีกคนอย่างอ่อนโยนโดยที่มือนั้นก็ยังไม่ปล่อยออกจากแท่งร้อนนั่นเลยสักนิด

         “ร้องออกมาดังๆสิที่รัก ยิ่งร้องฉันยิ่งชอบนะ.. ”

         “ค..คุณมัน อ๊า.. ผมเกลียด...คุณ อ๊ะ..”

          แจบอมยกยิ้มมุมปากทันทีที่ได้ฟังประโยคคำพูดตัดพ้อของร่างบางที่ตอนนี้ตัวอ่อนไปหมดเสียงครางกระเส่ามันยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้กับร่างสูงไปไม่น้อย  แต่ใครจะสนกันล่ะ.. ในเมื่อจินยองเป็นคนเริ่มเองทุกอย่าง แต่นี่ก็ถือว่าเป็นผลประโยชน์ให้กับเขาจริงๆ  ไม่ต้องมารัก ไม่ต้องมารับชอบอะไร แต่ก็ได้ของหวานไปกินเล่นยามแก้อยากไปวันๆ มันดีจะตายไป..

          ร่างสูงคลายมือออกจากแกนกายของอีกคนก่อนจะจับขาเรียวตั้งฉากขึ้นทั้งสองข้าง ร่างบางที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังไม่ปลอดภัยก็ร้องไห้ออกมาแทนเสียงครางทันที แจบอมยกยิ้มชอบใจเมื่อตอนนี้เขากำลังเป็นเสือที่ทำให้เด็กคนหนึ่งที่ผยองกับตนหวาดกลัวได้มากขนาดนี้  ก่อนที่จะเริ่มสอดแกนกายของตนเข้าไปในช่องทางสีสวยจนมิดโคน

          “อ๊า...จ..เจ็บ อ๊ะ ผมเจ็บ ฮึก..”

          “อ๊า.. จินยอง นายนี่มัน..อื้ม...”

          แจบอมค่อยๆขยับแกนกายช้าๆอย่างยากลำบากเมื่อช่องทางนั้นมันตอดรัดแท่งร้อนของเขาแน่นมากจนไม่สามารถขยับให้เร็วได้ในช่วงแรก การตอดรัดของช่องทางนั้นมันทำให้เขารู้ได้เลยว่านี่คงเป็นครั้งแรกของจินยองจริงๆ น้ำตาสีใสไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดและแสบหน่วงบริเวณท้องน้อย ตอนนี้เขาเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจที่ถูกกระทำแบบนี้  การกระทำป่าเถื่อนของใครบางคน

          มือบางทุบเข้าที่ไหล่กว้างของแจบอมเป็นระยะๆเพราะความเจ็บแสบ ฝ่ามือที่เป็นแผลตอนนี้กลับเริ่มมีเลือดซึมออกมาทีละน้อยๆพร้อมๆกลับเลือดที่ช่องทางสีสวยที่เหมือนจะฉีกขาดเล็กน้อย มือหนาบีบสะโพกนุ่มแน่นก่อนจะเริ่มขยับกายให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะได้ปลดปล่อยความไคล้ของตัวเองออกมาให้หมด

         “ฮึก.. ผะ..ผมเจ็บ อึก...อ๊ะ..”

         “อีกนิดนะ อ๊า..จินยอง...”

          กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปพร้อมๆกับความร้อนรุมในใจและในกายของคนทั้งคู่ จินยองเด้งสะโพกสวนตามแรงของแจบอมที่ส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนจุกไปหมด ความเจ็บปวดตามร่างกายมันยังน้อยไปกว่าความเจ็บที่หัวใจในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ ริมฝีบางเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อกดเก็บเสียงสะอื้นที่กำลังจะริดรอดออกมาให้ใครบางคนได้ยิน

            เหงื่อไคลไหลท่วมตัวของจินยองและแจบอมเต็มไปหมด มันเหมือนกับไฟที่กำลังจะเผาไหม้ไปด้วยแรงอารมณ์และความโกรธของแจบอมที่ทำไปแบบนั้น โดยเฉพาะความคับแค้นใจของจินยองที่ถูกกระทำอย่างไม่ใยดี

            ร่างสูงปลดปล่อยอารมณ์มาเป็นน้ำสีขาวขุ่น ก่อนจะค่อยๆขยับแกนกายของตัวเองออกอย่างช้าๆ น้ำสีขาวที่ปะปนไปด้วยสีเลือดจางๆเลอะเต็มที่นอนและผ้าสีขาวเล็กน้อยพอเป็นสัญลักษณ์ลีลาบทรักที่ไม่ได้เต็มใจของอีกคน 

(แวะไปเด็กดี)

CUT - revenge 20 (ending)

     แจบอมดันร่างเล็กขึ้นติดกับกำแพงก่อนจะพรมจูบตามซอกคอขาวไปทั่ว การกระทำที่รวดเร็วและชำนาญของแจบอมกลับทำให้จินยองหัวใจเต้นรัวแปลกๆ ร่างสูงเม้มซอกคอขาวเนียนแย่างหมั่นเขี้ยวจนร่างบางรู้สึกถึงความเสี่ยวซ่านที่ไม่ได้เจอมาตลอดหนึ่งเดือนหลังจากไปแอลเอ

"พะ..พี่แจบอม อื้ออ คือผม.." จินยองพยายามดันไหล่ของอีกคนให้ออกจากการะกระทำที่ฉุกละหุกของอิมแจบอม แต่ทว่า กลับไม่เป็นผลอะไรเลย แจบอมไม่ฟังอะไรทั้งนั้นนอกจากพรมจูบไปตามลำคอขาวและค่อยๆลดระดับลงมาถึงเนินอก

 ร่างสูงค่อยสอดมือเข้าไปในใต้เสื้อของอีกคนอยากช้าๆสัมผัสที่เขาไม่ได้ทำมันมานานซะเหลือเกิน ร่างกายของจินยองมันยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ได้ทุกเมื่อยิ่งได้สัมผัส กลิ่นหอมอ่อนๆจากกายของจินยองเป็นอะไรที่เขาคิดถึงมันซะเหลือเกินจนไม่สามารถหักห้ามอารมณ์ไว้ได้ไหว แม้ว่าตอนนี้เขากำลังกระทำอะไรบางอย่างในที่สาธารณชนซึ่งตอนนี้กำลังลับตาคนอยู่ก็ตาม

 "พะ..พี่แจบอมครับ นี่มันหน้าห้องน้ำ หยุดก่อน อ๊ะ.."

 "ไม่ต้องห่วง ที่นี่คือพื้นที่ของพี่.."

 "หมายความว่าไงครับ..?"

แจบอมกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวไปสลับป้ายหน้าห้องน้ำทันที ป้ายที่สื่อว่าห้องน้ำชำรุดท่ามกลางสายตาของจินยองที่มองมันอย่างไม่เข้าใจ แจบอมเบนสายตาจากป้ายก่อนจะมามองร่างบางที่มีรอยแดงอ่อนๆตามซอกคอก่อนจะยกยิ้มชอบใจกับฝีมือของตัวเอง ก่อนจะให้มือหนาดันตัวจินยองเข้าไปให้ห้องน้ำทันทีพร้อมกับล็อกประตูให้เรียบร้อย

“ทีนี้ก็เหลือเราสองคนแล้วเนอะ"

"อื้ออ พี่แจบอม.."

  

ไม่รู้ว่าแจบอมเป็นใจร้อนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ร่างสูงจูบลงที่ริมฝีปากบางทันทีก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็ก ลิ้นที่ดิ้นไปมาพลางเกี่ยวรัดกับลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจเป็นอย่างมาก

มือหนาดันเอวบางให้แนบชิดติดกับแท่นอ่างล้างมือขนาดห้าอ่างตามแผ่นหินอ่อน ด้านหลังที่เป็นกระจกบานใหญ่พร้อมกับแสงไฟสีเหลืองทองสลัวไปทั่วห้องน้ำที่ประดับด้วยไฟและต้นไม้สวยงาม แจบอมยกลร่างบางให้ขึ้นไปนั่งบนแท่นหินอ่อนโดยที่ไม่ยอมละจูบเลยสักนิด

"อื้อ"

มือบางกอดคอแกร่งแน่น ดวงตากลมตาหลับพริ้มไปพร้อมกับท่วงทำนองการจูบที่อิมแจบอมเป็นผู้ควบคุม ความรู้สึกคิดถึงและโหยหามันหลับมีมากขึ้นทุกทีๆจนไม่สามารถหักห้ามอารมณ์ไปได้ มือหนาค่อยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของจินยองออกสองเม็ดจนเผยเนินอกขาวเนียนที่น่าหลงใหล แจบอมเลื่อนริมฝีปากลงต่ำก่อนจะดูดเม้มเนินอกขาวนั่นเป็นว่าเล่น มือบางขยุ้มกลุ่มผมสีดำนั่นทันทีเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่านที่คืบคานเข้ามาในร่างกาย

"จินยอง อ๊าาา..ช่วยพี่ที อื้มม"

เสียงครวญครางของแจบอมกลับทำให้จินยองรู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กให้ลงจากแท่นหินอ่อนนั่นก่อนจะปลดกางเกงตัวเองออกอย่างร้อนรน แจบอมที่ตอนนี้กำลังสติแตกจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

ร่างบางที่เห็นภาพแบบนั้นก็ไม่รอช้าที่จะช่วยแจบอมปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเอง จินยองค่อยลงไปนั่งคุกเข่าก่อนจะเริ่มทำหน้าที่ของตัวเองตามที่แจบอมต้องการ แท่นร้อนที่กำลังแข็งตัวได้ที่ก็ถูกริมฝีปากเล็กๆจูบเบาๆก่อนจะใช้ฟันขาวค่อยๆขบกัดมันเล็กน้อย ลิ้นเล็กแตะบริเวณส่วนหัวเบาๆแต่มันเพิ่มความเสียวซ่านให้กับเจ้าของแท่งนั้นไม่น้อย

"อ๊าาา..จินยอง เร็วเข้า"

มือหนากดหัวของจินยองเล็กน้อย ก่อนจะครางเสียงออกมาเบาๆ ตอนนี้จินยองเซ็กซี่ซะเหลือเกิน ไหนจะมือบางที่กำลังกำส่วนโนนนั่นเอาไว้ และปากบางที่กำลังเลียสลับกับอมแท่งร้อนนั้นอย่างเมามันส์ จินยองทำแบบนี้เขาก็ยิ่งหักห้ามอารมณ์ไปไม่ได้เลย

"อื้มม.."

ร่างสูงกัดปากตัวเองเล็กน้อยเมื่อเขารู้สึกว่ามันใกล้ที่จะถึงจุดที่ควรจะปลดปล่อยความไคล้ออกมาสักที แต่ทว่า เขาคงไม่ทำแบบนั้น เขาจะไม่ปล่อยมันใส่ปากจินยองแน่ๆ มือหนาจับไหล่ทั้งสองข้างของจินยองให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาของจินยองที่ตกใจอยู่ไม่น้อยกับการกระทำปุบปับของร่างสูงในตอนนี้..

แจบอมดันร่างของจินยองให้แนบชิดกับแท่นหินอ่อนอีกคร้งโดยที่จับจินยองหันหลังใส่ตัวเองก่อนที่จะปลดกางเกงยีนส์ของคนตัวเล็กออกจนหมดรวมทั้งชุดชั้นใน มือหนาดึงสะโพกกลมเข้ามาตัวก่อนจะดันแผ่นหลังของร่างบางให้โน้นไปด้านหน้าเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆสอดใส่แกนกายเข้าช่องทางด้านหลังของร่างบางทันที

"อ๊ะะ.. พะ..พี่ อ๊า แจบอม..ฮึก"

"จินยอง อ๊า.. ดีมาก.."

แจบอมกระแทกแกนกายถี่รัวจนร่างบางเด้งสะโพกสวนไปมาจนเหนื่อยหอบ มือหนาที่บีบสะโพกที่เด้งรับแรงของเขาได้เป็นอย่างดีไม่มีตก แจบอมโน้มตัวลงจูบไหล่ขาวที่เผยออกมาเล็กน้อยด้วยความอ่อนโยนที่มอบให้ เวลาเขามีความสุขซะเหลือเกิน

"อึก..พี่..อ๊ะ..ห้ามทำแบบนี้ ก..กับใครนะ..อ๊า"

"หวงเหรอ.."

"ไม่มั้ง อื้ออ.."

"หึ พี่ทำกับเราคนเดียวเลย อ๊า จินยอง..ดูตัวเองในกระจกสิ เซ็กซี่มาก อ๊าา.."

"มะ..ไม่"

ร่างบางหน้าแดงทันทีที่แจบอมชักชวนให้เขามองกระจก เขาอายตัวเองเหลือเกินที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ แจบอมยังคงกระแทกแกนกายมาอย่างต่อเนื่องอย่างไม่มีเหนื่อย แม้ว่าตอนนี้จินยองเองกำลังจะเข่าอ่อนแทบจะล่วงไปกองที่พื้นถ้าไม่ติดว่าถูกรั้งเอาไว้ด้วยมือหนาและแท่งร้อนที่กำลังอยู่ในร่างกายของตัวเอง

"นิดนึงนะจินยอง อื้มม.."

"อ๊าาา.."

แจบอมปล่อยน้ำสีขุ่นขาวออกมากในช่องทางสีสวยของจินยอง ก่อนจะค่อยๆปลดปล่อยเสียงและอารมณ์ออกมาทันที ร่างสูงค่อยๆถอดแกนกายออกช้าๆก่อนจะรั้งเอวบางของจินยองเอาไว้เมื่อเห็นว่าร่างบางแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้นห้องน้ำ

เหงื่อของจินยองไหลออกมาบริเวณหน้าและลำคอขาวเปียกชุ่มไปหมด ภาพที่น่าเย้ายวนและเซ็กซี่มันทำให้แจบอมต้องการจนไม่มีที่สิ้นสุดเลยสักนิด เขาคิดถึงจินยองมากเหลือเกิน หากคืนนี้เขาได้แล้วยังไงซะก็จะไม่มีทางเลิกง่ายๆหรอกถ้าเขายังไม่พอใจ

"จินยอง..ไปต่อที่ห้องกันนะ.."

(แวะไปเด็กดีสิ)

cut - revenge 14

           แจบอมซุกไซร้อยู่บริเวณลำคอของร่างบางโดยที่ไม่ลืมที่จะขบเม้มคอนั้นจนเกิดรอยแดงที่มันมาจากความรักใคร่และความต้องการของเขา  ร่างสูงประคองร่างของจินยองที่กำลังอ่อนระทวยจนยืนแทบจะไม่ไหวก่อนจะพลิกร่างของจินยองและค่อยๆดันร่างบางนั้นลงไปกับเตียงนอนโดยที่ปากและใบหน้านั้นยังคงแสดงบทรักอยู่ที่ลำคอขาวนวลน่ากัดเช่นเดิม

“อ..อ๊ะ..”

          มือหนาของแจบอมเริ่มซุกซนไปตามแรงอารมณ์ที่ค่อยๆสาดถาโถมเข้ามาในความรู้สึกของเขาในตอนนี้ ก่อนจะเริ่มสอดมือหนาเข้าไปในใต้เสื้อของคนใต้ร่างพลางลูบวนอยู่บริเวณยอดอกของอีกคนจนเกิดเสียงครางแผ่วเบาด้วยความเสี่ยวซ่านที่อยู่ในร่างกาย แต่กลับกลายเป็นว่าเสียงนั้นยิ่งทำให้แจบอมอยากจะสัมผัสมันให้มากกว่าเดิม เสียงของจินยองในตอนนี้กลับน่าฟังและน่าหลงใหลเสียเหลือเกิน

          เสียงจูบนัวเนียดังขึ้นเป็นระยะๆอย่างหยุดไม่ได้รสจูบแสนจะหอมหวานในตอนนี้มันช่างเป็นอะไรที่ยากต่อการหักห้ามใจ มือบางพลางกดจิกแขนและไหล่ของคนที่กำลังคร่อมร่างของเขาอยู่ในตอนนี้จนเกิดรอยแดงและรอยถลอกเล็กๆเต็มไปหมด เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่และได้อารมณ์มากยิ่งขึ้นแจบอมเองก็ไม่รอช้าที่จะเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรของตัวเองและจินยองที่กำลังต้องการเขาอยู่ในตอนนี้ ร่างสูงเหวี่ยงเสื้อผ้าของตัวเองออกไปก่อนจะมาสนใจกับเสื้อผ้าของจินยองและถอดมันออกอย่าง่ายดายเช่นเดียวกัน

          ร่างบางยกสะโพกตัวเองเล็กน้อยเพื่อให้แจบอมถอดมันออกได้อย่างง่ายๆ ก่อนที่จะยอมให้มือหนาเลิกเสื้อตัวบางของตัวเองออกไปเช่นเดียวกัน มือหนาบีบตัวขาอ่อนของคนใต้ร่างเล็กน้อยก่อนจะบีบคลึงไปมาจนเกิดรอยแดงเล็กๆ เพราะจินยองเองเป็นคนขาวและเนื้อตามตัวก็นิ่มนิ่มน่าจับไปหมด ไปแปลกที่เวลาถูกสัมผัสอะไรแบบนี้แล้วจะเกิดรอย แจบอมเลื่อนใบหน้าออกจากริมฝีปากก่อนจะค่อยค่อยๆฝังจูบบิเวณท้องน้อยขาวที่เรียบแบนน่าสัมผัส จินยองเกร็งท้องเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความเสี่ยวซ่านบริเวณนั้นแปลกๆจนแทบจะกัดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ได้เลย

“อะ..อื้ออ จ..แจ บอม อ๊ะ”

         ลิ้นร้อนซุกซนบริเวณหน้าท้องขาวก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปอีกที่บริเวณแกนกายของอีกคน ลิ้นร้อนสัมผัสส่วนหัวจนคนตัวเล็กร้องเสียงหลงด้วยความเสี่ยวที่กำลังกัดกร่อนอยู่บริเวณร่างกายเต็มไปหมด มือหนาจับขาอ่อนของจินยองให้ตั้งขึ้นเล็กน้อยโดยที่มืออีกข้างจับกับมือบางของคนตัวเล็กเอาไว้ มือของจินยองเต็มไปด้วยเหงื่อก่อนที่มือนั้นจะบีบมือหนาเมื่อลิ้นของเขาซุกซนอยู่บริเวณส่วนปลายของแกนกายจินยอง สำหรับแจบอมในตอนนี้ จินยองน่าสัมผัสมากที่สุดแล้ว

          แจบอมค่อยจับขาอีกข้างของคนร่างเล็กให้ตั้งขึ้นเสมอกันก่อนจะละใบหน้าออกจากหว่างขานั่นเล็กน้อย ก่อนจะใช้มือหนาถ่างขาจินยองออกเมื่อเขารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมันร้อนรนได้ที่เสียเหลือเกิน แกนกายตั้งชันของเขาค่อยๆคืบคานเข้ามาช่องทางสีสวยของคนตัวเล็กทีละน้อยจนสัมผัสได้ถึงความเกร็งตัวของจินยองที่รู้สึกหวาดกลัวจนหลับตาปี๋ เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงไม่รอช้าที่จะรีบสอดแทรกแท่งร้อนเข้าช่องทางนั้นทันที

“พะ..พี่จ..แจบอม อ๊ะ เจ็บ อ๊า ฮึก..”

“อ๊า จินยอง อื้มม ซี๊ดด...”

          เมื่อแท่งร้อนนั้นถูกส่งเข้าไปในช่องทางของจินยองแล้วนั้น ความเจ็บปวดก็คืบคานเข้าหาร่างบางทันที การตอดรัดของช่องทางนั้นบีบตัวจนแจบอมแทบจะไม่สามารถขยับแกนกายตัวเองได้เลย มือบางจิกท่อนแขนแกร่งของแจบอมอย่างแรงด้วยความเจ็บแปลบบริเวณช่องทางและท้องน้อยที่มันไม่เคยเจอสิ่งแปลกปลอมแบบนี้เลยสักครั้ง และแน่นอนว่านี่เป็นครั้งแรกของจินยองแต่กลับเสียมันให้กับแจบอมซะอย่างงั้น

“อ๊า อื้ออ พะ..พี่ จ..แจบอม”

“อื้มม จินยอง อ๊า ดี.. อ๊า”

          มือหนาบีบคลึงสะโพกนิ่มนั้นเล็กน้อย จินยองเม้นปากทันทีที่ครางเสียงหลงเช่นเดียวกับแจบอมที่กัดปากตัวเองเอาไว้ด้วยความเสี่ยวซ่านที่เกิดขึ้น สะโพกสวยที่เด้งสวนกับแรงกระแทกของแจบอมทที่ส่งมาอย่างไม่ขาดสาย ร่างสูงรู้สึกเสพติดร่างกายของจินยองในตอนนี้ซะเหลือเกิน สะโพกที่สวยได้รูปและสัดส่วนโค้งเว้าที่น่ามองไปเสียหมด จินยองดูเซ็กซี่มากในตอนนี้จนเขาอยากจะกลืนกินมันไปซะให้หมด หน้าอกขาวที่แอ่นรับกับริมฝีปากหนาดูจูบทับไปทั่วร่างกาย ปากบางที่เม้มเข้าหากันบวกกับสะโพกที่ขยับไปพร้อมกับเขา แจบอมคงหยุดไม่ได้แล้วจริงๆ จินยองดึงดูดเขาไปเสียหมด เขาหยุดไม่ได้จริงๆ

“อ๊ะ จ..เจ็บ อื้ออ...”

         แจบอมก้มจูบที่ริมฝีปากของของจินยองอีกครั้งเพื่อแทรกรสจูบหวานให้มากกว่าความเจ็บปวด เขาพอจะรู้ว่าตอนนี้จินยองรู้สึกยังไงแต่ตอนนี้เขากลับไม่อยากหยุดการกระทำนี้จริงๆ ไม่ใช่เพราะเขามีความต้องการสูงขนาดนั้นแต่ตอนนี้จินยองดึงดูดมาก สัดส่วนของจินยองมันน่าสัมผัสจนหยุดไม่ได้จริงๆ

“อ๊าา จ..จินยอง..”

          ร่างสูงกระแทกแกนกายด้วยจังหวะที่ไม่ช้าและไม่เร็วจนเกินไป โดยที่ช่องทางสีสวยยังคงตอดรัดไม่เลิก มือหนาจับสะโพกบางเอาไว้โดยที่ยังคงพรมจูบไปตามริมฝีปากและลำคอขาวอย่างเน้นๆ ฟันขาวขบกัดริมฝีปากล่างของคนตัวเล็กเบาๆด้วยความหมันเขี้ยว เช่นเดียวกับเล็บของคนใต้ร่างที่ยังคงกดจิกข่วนเขาบริเวณแผ่นหลังด้วยความเสียวอย่างไม่หยุดยั้ง ความเจ็บแปลบบริเวณช่องทางของจินยองส่งให้น้ำตาใสๆไหลออกจากดวงตากลมโต ไม่ใช่ความเสียใจแต่กลับเป็นความเสียวซ่านที่อธิบายเป็นคนพูดไม่ถูก

“พะ..พี่แจ..บ บอม..อึก  ผมเจ็บ ฮึก..”

“อีกนิดนะ จ..จินยอง อ๊าา” 

“มะ..ไม่ไหวแล้ว..อะ  อ๊ะะะ”

“นะ..เด็กดี.. อ๊าา”

         ร่างสูงกระแทกแกนกายนั่นด้วยความเร็วจนได้ยินเสียงหอบของคนตัวเล็กเป็นระยะๆ แจบอมทำได้เพียงขอโทษจินยองอยู่ภายในใจเพราะตอนนี้เขากลับอยากอยู่แบบนี้นานๆ ที่จริงจะโทษแจบอมคนเดียวไม่ได้เพราะจินยองเองก็ยั่วยวนเขาซะเหลือเกิน แจบอมจับขาขาวนั้นเอาไว้เล็กน้อยก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะหน้าท้องขาวของจินยองและผ้าปูเตียงไปหมด ก่อนจะทิ้งตัวลงมานอนข้างๆคนตัวเล็กที่หายใจหอบถี่จนเขารู้สึกสงสารเลยทีเดียว 

(กลับไปต่อที่เด็กดีนะจ๊ะ)

{CUT} Lycanthrope EP30 -END-

เดฟโซลอุ้มร่างบางมายังห้องนอนสี่เหลี่ยมกว้างก่อนจะวางร่างนั้นลงกับเตียงอย่างนุ่มนวล ร่างสูงไม่รอช้าที่จะเข้าจู่โจมด้วยริมฝีปากหยักอีกครั้งแต่กลับเร้าร้อนยิ่งกว่าเดิม มือหนาพลางซุกซนเข้าใต้เสื้อของอีกคนก่อนจะลูบไล้ไปตามหน้าท้องขาวเนียนอย่างชินมือ

ปากหยักกดจูบที่ริมฝีปากบางพลางใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กไปมา ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กก่อนจะถูกวนไปมาตามซอกฟันขาวอย่างซุกซน มือบางพลางโอบกอดคอแกร่งของชายที่กำลังคร่อมร่างของเขาอยู่ สภาพจินยองในตอนนี้กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ก่อนที่มือหนาจะดันไหล่ของเขาให้ชิดกับหัวเตียงอีกครั้งเพื่อที่จะได้ทำอะไรได้ถนัดมากกว่าเดิม

เดฟโซลจัดการกับเสื้อผ้าบางเบาของจินยองทันทีที่มีโอกาสโดยที่ไม่ยอมละจูบนั่นเลยสักนิด มือหนาบางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทีละเม็ดด้วยมือเดียว ปากหยักยังคงบดจูบที่ปากบางนั้นอย่างต่อเนื่องจนลมหายใจของจินยองแทบจะหมดและขาดช่วงเป็นระยะๆ ก่อนเขาจะค่อยๆเลื่อนริมฝีปากต่ำลงมาบริเวณลำคอขาวจนถึงไหปลาร้าของอีกคนและเริ่มเม้มจูบจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ

              “..อะ..อื้อ..”

จินยองปล่อยเสียงครางด้วยความเสียวซ่านเล็กน้อยพลางแอ่นอกขาวและเงยใบหน้าเล็กน้อยเพื่อให้คนที่กำลังคร่อมร่างเขาได้ทำการได้ถนัดยิ่งขึ้น โดยที่มือหนาค่อยๆปลดเปลื้องกางเกงที่กำลังปกคลุมท่อนร่างของจินยองอยู่ไปจนหมดอย่างรวดเร็ว

              “อ๊ะ..ค..คุณเดฟ อื้ออ..”

มือบางใช้เล็บจิกแผ่นหลังแกร่งของอีกคนอย่างเต็มแรงเมื่อลิ้นร้อนเริ่มเลียวนไปมากับยอดอกสีหวานของเขาก่อนจะขบกัดเนินอกขาวอย่างหมันเขี้ยวเสียเหลือเกิน เดฟโซลยิ้มมุมปากเล็กน้อยที่เห็นใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มมีใบหน้าสีแดงระเรื่อจนเขาอยากจะกินร่างนี้ไปทั้งตัว มือหนาเลื่อนขึ้นมาบริเวณหัวเข่าขาวของคนใต้ร่างก่อนจะเลิกขึ้นสูงพลางบีบขาอ่อนขาวที่นิ่มมือซะเหลือเกิน

             “อ๊ะ..อ๊า ด..เดฟ อื้ออ..”

             “อดทนหน่อยนะคนดี”

เดฟโซลใช้นิ้วเกลี่ยไปมาบริเวณช่องทางของอีกคนก่อนจะสอดนิ้วแกร่งเข้าไปทางช่องทางนั้นอย่างช้าๆ และตามด้วยนิ้วที่สองสามตามไปอย่างเนิบๆ เสียงครางที่หลงไปมายิ่งทำให้เขารู้สึกได้อารมณ์เข้าไปใหญ่ ฟันขาวของคนได้ล่างกัดริมฝีบางล่างเล็กน้อยด้วยความเจ็บแปลบที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย ลีลาบทรักของเดฟโซลยิ่งนับวันยิ่งรุนแรงและเร้าร้อนมากขึ้นไปทุกที

เดฟโซลดึงนิ้วของตัวเองออกมาทันทีที่เริ่มเห็นใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยหยดเหงื่อ ภาพตรงหน้ากลับทำให้เขาควบคุมอารมณ์และความต้องการของตัวเองไม่ได้เลย ร่างสูงปลดกระดุมกางเกงของตัวเองทันทีก่อนจะโยนมันออกไปทีใดสักทีในห้องนี้ เดฟโซลขยับร่างของจินยองให้นอนราบอีกครั้ง ก่อนจะรีบเร่งสอดแทรกแท่งร้อนของตัวเองเข้าไปทันทีอย่างไม่รอให้คนใต้ร่างตั้งตัวเลยสักนิด

             “อ๊ะ เดฟโซล..อื้ออ จ..เจ็บอ๊ะ..”

             “อ๊า จินยอง อื้ม..”

ร่างสูงขยับกายถี่ขึ้นเช่นเดียวกับร่างบางที่สวนสะโพกรับแรงกระแทกนั้นเป็นอย่างดี จินยองเบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อความเจ็บแปลบพุ่งเข้าหาตัวอย่างไม่ทันตั้งตัวอะไรเลย มือหนาคว้ามือบางของอีกคนที่กำลังจิกเข้ากับเตียงด้วยความเสียวซ่าน ก่อนที่เขาจะจับมือบางนั้นเอาไว้โดยสอดนิ้วเข้าช่องว่างระหว่างนิ้วเข้าด้วยกัน ลีลาบทรักของวันนี้เขาสองคนเต็มใจที่จะทำด้วยกันเพราะความรักและคิดถึงด้วยกันทั้งคู่ แม้มันจะมีความเจ็บปวดบริเวณร่างกายแต่นั่นก็คือสิ่งที่เขาต้องการกันและกันทั้งคู่

             “อ๊ะ อ๊า.. คุณเดฟ..อื้ออ อ๊ะ จ..เจ็บ..”

            “อีกนิดนะ อื้มม จินยองอ๊า”

น้ำสีขาวขุ่นเลอะหน้าท้องขาวเต็มไปหมดเพราะความอัดอั้นของเดฟโซลที่มันทะลักออกมาด้วยความกระหาย ร่างกายและหัวใจของจินยองคือสิ่งที่เขาต้องการที่สุด ร่างบอบบางที่ยิ่งมองก็ยิ่งหลงและเสพติดร่างนั้นจนเขาถอนตัวไม่ขึ้น ลีลาท่าทางของจินยองบนเตียงเป็นอะไรที่น่ามองเสียเหลือเกิน สะโพกสวยเวลาเด้งสวนกับร่างกายของเดฟโซลเป็นอะไรที่เขาชอบที่สุด เนินอกขาวที่แอ่นรับกับลิ้นร้อนและริมฝีปากหยักเป็นอะไรที่แสนจะเซ็กซี่ ร่างกายที่นุ่มนิ่มของจินยองเป็นอะไรที่เขาอยากจะสัมผัสมันทั้งวันเวลาที่ได้เข้าใกล้