CUT EP 14 | BURN

          ร่างบางถูกต้อนจนมุมก่อนจะถูกมือหนาดันให้ลงไปนั่งอยู่บนเตียง  จินยองพลิกตัวหนีไปอีกฝั่งแต่ก็ถูกมือหนารั้งเอวให้เข้าหาตัวดังเดิม  แจบอมดันไหล่ของอีกคนให้นอนราบไปกับเตียงนิ่ม   ก่อนจะคร่อมร่างนั้นไว้พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์  ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความตกใจและพยายามหาหนทางหนีเอาตัวรอดจากอารมณ์ของอีกคนที่มันกำลังร้อนรนจนดูน่ากลัว




          “ปล่อยผมนะ  ปล่อย.. อื้ออ..”




          เพียงแค่พูดไม่กี่คำ  ก็ถูกปิดปากด้วยอวัยวะเดียวกันจนลมหายใจขาดห้วง  มือหนาพลางลูบไล้หน้าท้องขาวพร้อมกดบีบจนเป็นรอยริ้วของนิ้วมือ  ชายเสื้อยืดแขนยาวค่อยๆถูกเลิกขึ้นจนเผยหน้าท้องขาวเนียน  แจบอมผละจูบออกก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปซุกไซร้ตามซอกคอขาวเนียนนั่น  ริมฝีปากกดจูบพร้อมกับดูดขบเม้นจนรอยแดงขึ้นสีชัดเจนมากขึ้น   ก่อนจะเลื่อนฝ่ามือสูงขึ้นตุ่มยอดอกสีสวย   ที่มันมักจะปลุกเร้าอารมณ์ของผู้ที่ถูกสัมผัสชั้นดี



          “ยะ..อย่า อ๊ะ.. จะ..แจบอม อืออ.. หยุด..”



          เสียงห้ามปรามที่มันสั่นเครือและกระเส่ากลับทำให้แจบอมยกยิ้มอย่าสะใจ  ริมฝีปากบางกดเม้มเข้าหากันพร้อมกับแอ่นอกรับสัมผัสที่ซุกซนอยู่บริเวณยอดอก  ดวงตาเรียวรีมองคนที่กำลังหักห้ามอารมณ์อย่างยกยิ้ม  ภาพตรงหน้ามันกลับยั่วยวนเขาจนไม่สามารถหยุดการกระทำนี้ต่อไปได้เลย



          มือหนาอีกข้างค่อยๆเลื่อนลงต่ำก่อนจะปลดกางเกงของอีกคนออกจนเหลือเพียงชุดชั้นในที่มันกำลังชื้นแฉะ  รอยยิ้มผุดขึ้นอีกครั้งเมื่อตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการมันกำลังจะสำเร็จ  แจบอมถอดชั้นในตัวล่างของจินยองนั้นออกอย่างไม่ลังเลจนเผยแกนกายเจ้ากรรมที่มันพร้อมจะปลดปล่อยได้ทุกเมื่อ



          “อ๊ะะ.. ยะ..อย่า.. อืออ”


          “ร้องออกมาดังๆสิที่รัก หึ”



           มือหนารูดรั้งแกนกายของอีกคนให้รู้สึกอัดอั้นและทรมาร  เขาต้องการที่จะทำให้ปาร์คจินยองต้องการเขา  และเรียกชื่อของเขาเท่านั้น  ไม่ใช่คนอื่น.. ขาเรียวถูกจับตั้งฉากขึ้นโดยที่แกนกายนั้นยังถูกรูดรั้งดึงดันไม่ยอมหยุด  น้ำตาใสๆไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองอย่างทรมารใจ  ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นอารมณ์ของตัวเองตอนนี้เอาไว้



          “..ฮึก.. จะ..แจ.. บ..บอม..อ๊าา”


          “อ่า.. รู้สึกไม่สนุกแล้วสิ  แย่จัง..”



            พูดจบ อิมแจบอมก็หยุดการกระทำนั้นไปซะดื้อๆ  ร่างสูงขยับตัวออกจากร่างบางเล็กน้อย  ก่อนจะทอดสายตามองคนตัวเล็กที่มีอารมณ์ปะทะจนควบคุมตัวเองไม่อยู่  ตอนนี้จินยองต้องการปลดปล่อย  จินยองต้องการระบายอารมณ์นั่น.. แต่เขาจะไม่ทำ  จนกว่าจินยองจะต้องการเขา  เขาคนเดียวเท่านั้น..




          หมับ!!




          ทว่า  ขณะที่เขากำลังจะเขยิบถอยออกจากคนใต้ร่างนั้น  มือหนาก็ถูกคว้าเอาไว้ทันทีทันใด  มือบางสั่นและเต็มไปด้วยเหงื่อเพราะความประหม่า  ใบหน้าหวานตอนนี้เต็มไปด้วยคราบเหงื่อใคล   และสายตาที่วิงวอนขอความช่วยเหลือ  แม้ใบหน้านั้นมันกำลังดูอิดโรยก็ตาม  แต่มันกลับทำให้คนที่กุมอำนาจชอบใจอยู่ไม่น้อย



          “มีอะไร?”  แจบอมมองใบหน้าของอีกคนด้วยสายตาเรียบเฉย  ต่างจากร่างบางที่ตอนนี้ใบหน้าไม่สู้ดีเอาเสียเลย


          “ผะ..ผม.. คือ..ฮึก..”


          “อ่า.. พอดีฉันมีธุระซะด้วยสินะ.. เฮ้อ”   ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่จริงๆแล้วเขาก็ต้องการจินยองเเหมือนกัน  แกนกายที่มันกำลังตึงขึงอยู่ในชั้นในมันก็ชื้นแฉะไม่ต่างกัน  เขาก็แค่.. อยากได้ยิน  ในสิ่งที่อยากจะได้ยิน..


          “ผะ..ผมต้องการคุณ  ผมต้องการคุณแจบอม  อื้อ..”


            เมื่อได้ยินในสิ่งที่เขาต้องการได้ยินแล้ว แจบอมไม่รอช้าที่จะเข้าจู่โจมริมฝีปากอวบอิ่มนั่นทันที  มันไม่ใช่แค่ปาร์คจินยองที่ต้องการ  เขาเองก็ต้องการไม่ต่างกัน   กางเกงตัวเก่งถูกปลดออกจากร่างกายกำยำนั่นทันทีพร้อมกับเสื้อที่สวมใส่  โดยที่ร่างบางก็ไม่ลืมที่จะจัดการกับเสื้อยืดของตัวเองออกจากรู้งาน  อารมณ์ที่มันร้อนรุมและความเสียวซ่านที่ถูกปลุกปั้นมันกำลังทำให้คนทั้งคู่ลืมเรื่องต่างๆไปเสียหมด  มันมีแต่คนว่าต้องการซึ่งกันและกันเพียงเท่านั้น


          แกนกายที่ตั้งชันถูกเผยออกอย่างร้อนรน  มือหนาจับขาเรียวตั้งฉากขึ้นอีกครั้ง  ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงต่ำก่อนจะจูบซับขาอ่อนขาวเนียนอย่างหมั่นเขี้ยว  นิ้วมือค่อยๆสอดแทรกเข้าไปที่ช่องทางสีสวยอย่างเบามือ  ก่อนจะค่อยๆเพิ่มจำนวนมากขึ้น  ช่วงทางนั้นตอดรัดนิ้วแกร่งของอีกคนทันทีก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆขยับขึ้นลงไปจังหวะให้อีกคนค่อยๆผ่อนคลาย



          “อ๊าา.. จะ..เจ็บ ฮึก”

          “อดทนก่อนนะ  อีกนิดเดียว”

          “ขะ..เข้ามา.. อื้อ ขะ..เข้ามาในตัวผม..อ๊ะะ”

          “ใจร้อนจังนะ”


          แจบอมยกยิ้มให้กับเสียงครางกระเส่าและความใจร้อนของจินยอง  มันน่าแปลกที่เขารู้สึกชอบเวลาที่จินยองกำลังร่ำร้องต้องการเขาแบบนี้ทุกครั้ง  ชอบเวลาที่จินยองเรียกชื่อของเขา  รอยยิ้มและอ้อมกอดที่จินยองต้องการจากเขา  เขาชอบมันเหลือเกิน  ชอบจนไม่อยากให้มันไปเป็นของใคร


          แจบอมดึงนิ้วของตัวเองออกก่อนจะค่อยๆจูบซับน้ำตาสีใสให้กับร่างบางอย่างอ่อนโยน  จูบที่เป็นการปลอบและเป็นสัญญาณเตือนอีกครั้งเพื่อให้ร่างบางได้รู้ตัวว่า  ตอนนี้เขากำลังจะมอบแท่นร้อนที่มันตื่นเต็มที่แล้วเท่านั้น   มือหนาจับขาเรียวให้แยกออกเพื่อเปิดช่องทางให้เขาเข้าไปในร่างกายอีกคนได้อย่างสะดวก  ก่อนจะสอดแทรกแท่งร้อนเข้าไปในช่องทางจนมิดแท่งในครั้งเดียว


          “อะ..อ๊าาา..”
 
         “ร้องออกมาดังๆ อ๊า.. ร้องออกมาจินยอง..”

         “อะ..อ๊ะ.. ผม..เจ็บ อึก..”


          แจบอมขยับแกนกายถี่รัวและหนักหน่วง  ร่างกายที่มันขยับสวนกันระหว่างสะโพกบางที่มันเด้งรับแรงอัดอย่างไม่หยุดหย่อย  มือบางจิกเข้ากับผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ไปหมด  มือหนากดบีบสะโพกนิ่มเพื่อยึดเป็นฐานและความมั่นคงให้กับจังหวะรักนี้ไม่ให้ขาดช่วง  ใบหน้าหล่อโน้มจูบซับที่ริมฝีปากนุ่มยุ่นเพื่อลดความเจ็บปวดบริเวณช่องทางให้อีกคนอย่างรู้งาน


          ร่างสูงยังคงกระแทกแกนกายเข้าไปอย่างไม่ยั้ง  ความจุกหน่วงๆบริเวณท้องน้อยค่อยๆมีมากขึ้นเพราะแรงกระแทกที่มันถูกส่งมาให้อย่างต่อเนื่อง  แจบอมในตอนนี้ไม่มีความอ่อนโยนเอาซะเลย  มีแต่ความหนักหน่วงจนร่างกายบอบบางนั้นมันกลับช้ำและแดงเป็นจ้ำๆไปซะหมด  ดวงตากลมโตตอนนี้กำลังจะฝืนลืมตาไม่ไหว  เพราะรู้สึกเจ็บและเหนื่อยล้ายากจะต้านทานเสียเหลือเกิน


          “ผะ..ผม ไม่ไหว.. อึก..”

          “อีกนิดนะ..”

          “จะ..เจ็บ.. ผมเจ็บ..”

          “อ๊า จินยอง.. ดีมาก อืม..”

          “อะ.. อ๊าาา..”


          ไม่นานนัก ร่างสูงก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะหน้าท้องขาวเนียน  เช่นเดียวกับจินยองที่ปลดปล่อยมันออกมาจนเลอะผ้าสีขาวจนเป็นวงๆ  เลือดสีจางๆไหลออกมาพร้อมๆกับน้ำสีขาวขุ่น เพราะเนื้อเยื่อที่ช่องทางถูกกระแทกรุนแรงจนฉีกขาดเล็กน้อย



กลับไปที่ dekd เลยยย